art. 29 k.p. - Forma porozumienia w sprawie zmiany warunków umowy o pracę

Postanowienie

z dnia 19 maja 2020 r.

Forma porozumienia w sprawie zmiany warunków umowy o pracę

W orzecznictwie Sądu Najwyższego za ugruntowany należy bowiem uznać pogląd, zgodnie z którym zmiana warunków umowy o pracę, także w części dotyczącej wysokości wynagrodzenia, może zostać dokonana nie tylko na skutek wypowiedzenia zmieniającego, o którym mowa w art. 42 k.p., ale także na mocy porozumienia stron. Z kolei porozumienie to, wbrew odmiennemu stanowisku skarżącej, może zostać zawarte nie tylko na piśmie, ale także przez ustne uzgodnienie jego warunków, a nawet przez czynności konkludentne.

Z zawartego w art. 29 § 2 zdanie drugie k.p. sformułowania: "jeżeli umowa o pracę nie została zawarta z zachowaniem formy pisemnej, pracodawca powinien, najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy przez pracownika, potwierdzić pracownikowi na piśmie ustalenia co do rodzaju umowy oraz jej warunków" można natomiast jedynie wywieść wniosek, że w przypadku niepotwierdzenia przez pracodawcę na piśmie ustaleń co do rodzaju umowy oraz jej warunków, pracownikowi będzie służyć roszczenie o ustalenie na podstawie art. 189 k.p.c. Potwierdzenie nie jest przy tym oświadczeniem woli i nie tworzy nowego stanu prawnego. Jest to oświadczenie wiedzy pracodawcy twierdzącego, iż warunki umowy są takie, jak w potwierdzeniu.

Przepisy art. 29 § 2 i 4 k.p. nie przewidują zatem dla formy pisemnej innego rygoru, jak tylko dla celów dowodowych (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 20 sierpnia 1997 r., I PKN 232/97, OSNAPiUS 1998 Nr 10, poz. 306, czy też z dnia 25 lutego 2009 r., II PK 176/08, LEX nr 736726). Przewidziana w art. 29 § 4 k.p. forma pisemna dla zmiany warunków umowy o pracę nie ma innego rygoru poza dowodowym; niezachowanie tej formy nie powoduje bezskuteczności (nieważności) dokonanej zmiany (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 20 września 1977 r., I PR 67/77, LEX nr 14422 oraz z dnia 27 lipca 2011 r., II PK 29/11, LEX nr 1044009).